İkinci Levha[değiştir]

Ehl-i hidayet ve huzurun hakikat-i dünyalarına işaret eder levhadır.

Demâ gaflet zeval buldu * Ve nur-u Hak ayân gördüm.

Vücud bürhan-ı Zat oldu * Hayat mir’at-ı Hak’tır gör.

Akıl miftah-ı kenz oldu * Fena bab-ı bekadır gör.

Kemalin lem’ası söndü * Fakat şems-i Cemal var gör.

Zeval ayn-ı visal oldu * Elem ayn-ı lezzettir gör.

Ömür nefs-i amel oldu * Ebed ayn-ı ömürdür gör.

Zalâm zarf-ı ziya oldu * Bu mevtte hak hayat var gör.

Bütün eşya enis oldu * Bütün asvat zikirdir gör.

Bütün zerrat-ı mevcudat * Birer zâkir, müsebbih gör.

Fakrı kenz-i gına buldum * Aczde tam kuvvet var gör.

Eğer Allah’ı buldunsa * Bütün eşya senindir gör.

Eğer Mâlik-i Mülk’e memlûk isen * Onun mülkü senindir gör.

Eğer hodbin ve kendi nefsine mâlik isen * Bilâ-addin beladır gör,

Bilâ-haddin azaptır tat * Bilâ-gayet ağırdır gör.

Eğer hakiki abd-i hudâbin isen * Hudutsuz bir safadır gör,

Hesapsız bir sevap var tat * Nihayetsiz saadet gör.

Ey nefsim! Kalbim gibi ağla ve bağır ve de ki:

“Fâniyim, fâni olanı istemem. Âcizim, âciz olanı istemem. Ruhumu Rahman’a teslim eyledim, gayr istemem. İsterim fakat bir yâr-ı bâki isterim. Zerreyim fakat bir şems-i sermed isterim. Hiç-ender hiçim fakat bu mevcudatı umumen isterim.”

Önceki Risale: Levhalar ← İman ve Küfür Muvazeneleri → Yirmi Üçüncü Söz: Sonraki Risale