Kuran:Abese: Revizyonlar arasındaki fark
(Yeni sayfa: "Kategori:Kur'an ''Önceki Sure: Nâziât ← Kur'an → Tekvîr: Sonraki Sure'' =80. Abese Suresi= ''Önceki Sure: ...") |
Değişiklik özeti yok |
||
| (Aynı kullanıcının aradaki diğer 2 değişikliği gösterilmiyor) | |||
| 1. satır: | 1. satır: | ||
[[Kategori: | [[Kategori:Sure Okuma Sayfaları]] | ||
''Önceki Sure: [[Kuran:Naziat|Nâziât]] ← [[Kuran:Kur'an|Kur'an]] → [[Kuran:Tekvir|Tekvîr]]: Sonraki Sure'' | ''Önceki Sure: [[Kuran:Naziat|Nâziât]] ← [[Kuran:Kur'an|Kur'an]] → [[Kuran:Tekvir|Tekvîr]]: Sonraki Sure'' | ||
=80. Abese Suresi= | =80. Abese Suresi= | ||
{Mekke'de inmiştir, 42 âyettir. Adını, "yüzünü ekşitti, buruşturdu" anlamına gelen ilk kelimesinden almıştır. | |||
Bu sûrenin iniş sebebiyle ilgili olarak şöyle bir hadise nakledilmiştir: Efendimiz; Velîd, Ümeyye b. Halef, Utbe b. Rabîa gibi Kureyş'in ileri gelenlerine İslâm'ı anlattığı bir sırada âmâ olan Abdullah b. Ümmü Mektum gelir ve "Yâ Resûlallah! Allah'ın sana öğrettiklerinden bana da öğret" der. O esnada Resûlullah (s.a.) cevap vermez. Çünkü Kureyş'in bu ileri gelen kimseleri, zaten kendilerine özel muamele edilmesini istiyorlardı. Efendimiz onları gücendirmek istemedi. Abdullah tekrar seslenince elinde olmayarak yüz hatları değişti. Bu esnada onlar kalkıp gittiler. Biraz sonra bu âyetler geldi. Resûlullah'ın bazı davranışlarını tenkit ve onu ikaz mahiyetinde gelen bu ve benzeri âyetler, onun hak peygamber olduğuna en büyük delildir. Zira hiç kimse kendisini bu şekilde tenkit etmez.} | |||
===Bölüm 1=== | |||
====Sayfa 584==== | |||
<div id="1">[[Dosya:Abese 1.png]]</div> <div id="2">[[Dosya:Abese 2.png]]</div> | |||
<div id="3">[[Dosya:Abese 3.png]]</div> <div id="4">[[Dosya:Abese 4.png]]</div> | |||
1-2-3-4- (Peygamber), âmânın kendisine gelmesinden ötürü yüzünü ekşitti ve çevirdi. (Resûlüm! onun halini) sana kim bildirdi! Belki o temizlenecek, yahut öğüt alacak da o öğüt ona fayda verecek. | |||
<div id="5">[[Dosya:Abese 5.png]]</div> <div id="6">[[Dosya:Abese 6.png]]</div> | |||
<div id="7">[[Dosya:Abese 7.png]]</div> | |||
5-6-7- Kendini (sana) muhtaç görmeyene gelince, sen ona yöneliyorsun. Oysa ki onun temizlenip arınmasından sen sorumlu değilsin. | |||
<div id="8">[[Dosya:Abese 8.png]]</div> <div id="9">[[Dosya:Abese 9.png]]</div> | |||
<div id="10">[[Dosya:Abese 10.png]]</div> | |||
8-9-10- Fakat koşarak ve (Allah'tan) korkarak sana gelenle de ilgilenmiyorsun. | |||
<div id="11">[[Dosya:Abese 11.png]]</div> <div id="12">[[Dosya:Abese 12.png]]</div> | |||
<div id="13">[[Dosya:Abese 13.png]]</div> <div id="14">[[Dosya:Abese 14.png]]</div> | |||
<div id="15">[[Dosya:Abese 15.png]]</div> <div id="16">[[Dosya:Abese 16.png]]</div> | |||
11-12-13-14-15-16- Hayır! Şüphesiz bunlar (âyetler), değerli ve güvenilir kâtiplerin elleriyle (yazılıp) tertemiz kılınmış, yüce makamlara kaldırılmış mukaddes sahifelerde (yazılı) bir öğüttür; dileyen ondan (Kur'an'dan) öğüt alır. | |||
<div id="17">[[Dosya:Abese 17.png]]</div> | |||
17- Kahrolası insan! Ne inkârcıdır! | |||
<div id="18">[[Dosya:Abese 18.png]]</div> | |||
18- Allah onu neden yarattı? | |||
<div id="19">[[Dosya:Abese 19.png]]</div> | |||
19- Bir nutfeden (spermadan) yarattı da ona şekil verdi. | |||
<div id="20">[[Dosya:Abese 20.png]]</div> | |||
20- Sonra ona yolu kolaylaştırdı. | |||
{Âyet, "Ana karnından çıkmayı kolaylaştırdı" veya "Hayır ve şer yolunu seçmeyi kolaylaştırdı" şekillerinde anlaşılmıştır.} | |||
<div id="21">[[Dosya:Abese 21.png]]</div> | |||
21- Sonra onun canını aldı ve kabre soktu. | |||
<div id="22">[[Dosya:Abese 22.png]]</div> | |||
22- Sonra dilediği bir vakitte onu yeniden diriltir. | |||
<div id="23">[[Dosya:Abese 23.png]]</div> | |||
23- Hayır! (İnsan) Allah'ın emrettiğini yapmadı. | |||
<div id="24">[[Dosya:Abese 24.png]]</div> | |||
24- İnsan, yediğine bir baksın! | |||
<div id="25">[[Dosya:Abese 25.png]]</div> <div id="26">[[Dosya:Abese 26.png]]</div> | |||
<div id="27">[[Dosya:Abese 27.png]]</div> <div id="28">[[Dosya:Abese 28.png]]</div> | |||
<div id="29">[[Dosya:Abese 29.png]]</div> <div id="30">[[Dosya:Abese 30.png]]</div> | |||
<div id="31">[[Dosya:Abese 31.png]]</div> <div id="32">[[Dosya:Abese 32.png]]</div> | |||
25-26-27-28-29-30-31-32- Şöyle ki: Yağmurlar yağdırdık. Sonra toprağı göz göz yardık da oradan ekinler, üzüm bağları, sebzeler, zeytin ve hurma ağaçları, iri ve sık ağaçlı bahçeler, meyveler ve çayırlar bitirdik. (Bütün bunlar) sizi ve hayvanlarınızı yararlandırmak içindir. | |||
<div id="33">[[Dosya:Abese 33.png]]</div> | |||
33- Kulakları sağır eden o ses geldiğinde, | |||
====Sayfa 585==== | |||
<div id="34">[[Dosya:Abese 34.png]]</div> <div id="35">[[Dosya:Abese 35.png]]</div> | |||
<div id="36">[[Dosya:Abese 36.png]]</div> | |||
34-35-36- İşte o gün kişi kardeşinden, annesinden, babasından, eşinden ve çocuklarından kaçar. | |||
<div id="37">[[Dosya:Abese 37.png]]</div> | |||
37- O gün, herkesin kendine yetip artacak bir derdi vardır. | |||
<div id="38">[[Dosya:Abese 38.png]]</div> <div id="39">[[Dosya:Abese 39.png]]</div> | |||
38-39- O gün bir takım yüzler parlak, güleç ve sevinçlidir. | |||
<div id="40">[[Dosya:Abese 40.png]]</div> <div id="41">[[Dosya:Abese 41.png]]</div> | |||
<div id="42">[[Dosya:Abese 42.png]]</div> | |||
40-41-42- Yine o gün birtakım yüzleri de keder bürümüş, hüzünden kapkara kesilmiştir. İşte bunlar kâfirlerdir, günahkârlardır. | |||
''Önceki Sure: [[Kuran:Naziat|Nâziât]] ← [[Kuran:Kur'an|Kur'an]] → [[Kuran:Tekvir|Tekvîr]]: Sonraki Sure'' | ''Önceki Sure: [[Kuran:Naziat|Nâziât]] ← [[Kuran:Kur'an|Kur'an]] → [[Kuran:Tekvir|Tekvîr]]: Sonraki Sure'' | ||
08.07, 20 Ekim 2022 itibarı ile sayfanın şu anki hâli
Önceki Sure: Nâziât ← Kur'an → Tekvîr: Sonraki Sure
80. Abese Suresi[değiştir]
{Mekke'de inmiştir, 42 âyettir. Adını, "yüzünü ekşitti, buruşturdu" anlamına gelen ilk kelimesinden almıştır.
Bu sûrenin iniş sebebiyle ilgili olarak şöyle bir hadise nakledilmiştir: Efendimiz; Velîd, Ümeyye b. Halef, Utbe b. Rabîa gibi Kureyş'in ileri gelenlerine İslâm'ı anlattığı bir sırada âmâ olan Abdullah b. Ümmü Mektum gelir ve "Yâ Resûlallah! Allah'ın sana öğrettiklerinden bana da öğret" der. O esnada Resûlullah (s.a.) cevap vermez. Çünkü Kureyş'in bu ileri gelen kimseleri, zaten kendilerine özel muamele edilmesini istiyorlardı. Efendimiz onları gücendirmek istemedi. Abdullah tekrar seslenince elinde olmayarak yüz hatları değişti. Bu esnada onlar kalkıp gittiler. Biraz sonra bu âyetler geldi. Resûlullah'ın bazı davranışlarını tenkit ve onu ikaz mahiyetinde gelen bu ve benzeri âyetler, onun hak peygamber olduğuna en büyük delildir. Zira hiç kimse kendisini bu şekilde tenkit etmez.}
Bölüm 1[değiştir]
Sayfa 584[değiştir]
1-2-3-4- (Peygamber), âmânın kendisine gelmesinden ötürü yüzünü ekşitti ve çevirdi. (Resûlüm! onun halini) sana kim bildirdi! Belki o temizlenecek, yahut öğüt alacak da o öğüt ona fayda verecek.
5-6-7- Kendini (sana) muhtaç görmeyene gelince, sen ona yöneliyorsun. Oysa ki onun temizlenip arınmasından sen sorumlu değilsin.
8-9-10- Fakat koşarak ve (Allah'tan) korkarak sana gelenle de ilgilenmiyorsun.
11-12-13-14-15-16- Hayır! Şüphesiz bunlar (âyetler), değerli ve güvenilir kâtiplerin elleriyle (yazılıp) tertemiz kılınmış, yüce makamlara kaldırılmış mukaddes sahifelerde (yazılı) bir öğüttür; dileyen ondan (Kur'an'dan) öğüt alır.
17- Kahrolası insan! Ne inkârcıdır!
18- Allah onu neden yarattı?
19- Bir nutfeden (spermadan) yarattı da ona şekil verdi.
20- Sonra ona yolu kolaylaştırdı.
{Âyet, "Ana karnından çıkmayı kolaylaştırdı" veya "Hayır ve şer yolunu seçmeyi kolaylaştırdı" şekillerinde anlaşılmıştır.}
21- Sonra onun canını aldı ve kabre soktu.
22- Sonra dilediği bir vakitte onu yeniden diriltir.
23- Hayır! (İnsan) Allah'ın emrettiğini yapmadı.
24- İnsan, yediğine bir baksın!
25-26-27-28-29-30-31-32- Şöyle ki: Yağmurlar yağdırdık. Sonra toprağı göz göz yardık da oradan ekinler, üzüm bağları, sebzeler, zeytin ve hurma ağaçları, iri ve sık ağaçlı bahçeler, meyveler ve çayırlar bitirdik. (Bütün bunlar) sizi ve hayvanlarınızı yararlandırmak içindir.
33- Kulakları sağır eden o ses geldiğinde,
Sayfa 585[değiştir]
34-35-36- İşte o gün kişi kardeşinden, annesinden, babasından, eşinden ve çocuklarından kaçar.
37- O gün, herkesin kendine yetip artacak bir derdi vardır.
38-39- O gün bir takım yüzler parlak, güleç ve sevinçlidir.
40-41-42- Yine o gün birtakım yüzleri de keder bürümüş, hüzünden kapkara kesilmiştir. İşte bunlar kâfirlerdir, günahkârlardır.