Şuab-ı İman
Şuab-ı İman (Arapça: شعب الإيمان) Beyhaki'nin kâmil imanın oluşmasını sağlayan dinî davranışlar hakkındaki eseridir. İlk muhaddislerden itibaren bilinip itibar edilen sahîh veya sünenlerde “Kitâbü’l-Îmân” başlığı altında şerhedilen meşhur bir hadisin şerhi niteliğindedir.[1]
Bilgiler[değiştir]
Diğer İsimleri: Delâilü’n-nübüvve ve marifetü ahvâli sâhibi’ş-şerîa
Telif Yeri ve Tarihi:
Telif Dili:
Telifiyle İlgili Diğer Bilgiler:
İçeriği[değiştir]
77 bölümde 11.269 rivayeti kapsamaktadır.[1]
Risale-i Nur'da Nerede ve Nasıl Bahsedildiği[değiştir]
Ashab-ı Kütüb-ü Sitte’den İmam-ı Hâkim Müstedrek’inde ve Ebu Davud Kitab-ı Sünen’inde, Beyhakî Şuab-ı İman’da tahric buyurdukları:
اِنَّ اللّٰهَ يَبْعَثُ لِهٰذِهِ الْاُمَّةِ عَلٰى رَاْسِ كُلِّ مِاَةِ سَنَةٍ مَنْ يُجَدِّدُ لَهَا دٖينَهَا
yani “Her yüz senede Cenab-ı Hak bir müceddid-i din gönderiyor.” hadîs-i şeriflerine mazhar ve mâsadak ve muzhir-i tam olan Mevlana eş-şehîr kutbü’l-ârifîn, gavsü’l-vâsılîn, vâris-i Muhammedî, kâmilü’t-tarîkatü’l-aliyye ve’l-müceddidiyye Hâlid-i Zülcenaheyn kuddise sırruhu ilh.