Kristof Kolomb

(Ölümünden sonra yapılan bu resmi gerçeği tam yansıtmıyor olabilir)

Kristof Kolomb, devrin Katolik hükümdarlarının mali desteğiyle Atlantik Okyanusunda toplam 4 defa sefere çıkmış, Karayipler, Orta ve Güney Amerika ile Avrupalıların bilinen ilk temasını sağlamış ve Amerika kıtasının Avrupalılar tarafından keşfi ve sömürgeleştirilmesinin yolunu açmış Cenevizli (bugünkü Cenova kenti, İtalya) bir denizci ve kaşiftir. Coğrafya, astronomi ve tarih konularında çok okuyarak kendini yetiştirdi. Seferine aslında baharat ticaretinden kar etmek için Doğu Hindistan'a ulaşmak için çıktı. Ulaştığı Amerika'nın ayrı bir kara olduğunun ne derece farkında olduğu belirsizdir. Ancak seferlerinde karşılaştığı yerlilere büyük zulümlerde bulundu, soykırım ve katliamlara karıştı. Dostları tarafından terk edilmiş ve yoksul bir halde öldü. Bediüzzaman Kristof Kolomb'un o zamanda büyük zorluklar aşarak ve fikri derinlikle keşfedebildiği Amerika'ya bu zamanda sıradan birisinin küçük bir tekne ve pusulayla gidebilmesini alemde meylü’l-istikmalin olduğuna misal olarak verir.

Şahsi Bilgiler

Diğer İsimleri: Kolomb-u Zûfünun

Doğum Yeri ve Tarihi: Cenova, İtalya, 1451

Vefat Yeri ve Tarihi: Valladolid, İspanya, 20 May 1506

Kabrinin Yeri: Seville Katedrali, İspanya

Risale-i Nur'da Nerede ve Nasıl Bahsedildiği

Mazide nazarî olan bir şey, müstakbelde bedihî olabilir.

Şöyle tahakkuk etmiştir: Âlemde meylü’l-istikmal vardır. (*) Onun ile hilkat-i âlem, kanun-u tekâmüle tabidir. İnsan ise âlemin semerat ve eczasından olduğundan onda dahi meylü’l-istikmalden bir meylü’t-terakki mevcuddur. Bu meyil ise telahuk-u efkârdan istimdad ile neşv ü nema bulur. Telahuk-u efkâr ise tekemmül-ü mebâdi ile inbisat eder. Tekemmül-ü mebâdi ise fünun-u ekvanın tohumlarını sulb-ü hilkatten zamanın terbiye-gerdesi bir zemine ilka ile telkîh eder. O tohumlar ise tedricî tecrübeler ile büyür ve neşv ü nema bulur.

Buna binaendir: Bu zamanda bedihiye ve ulûm-u âdiye sırasına girmiş pek çok mesail var, zaman-ı mazide gayet nazarî ve hafî ve bürhana muhtaç idiler.

Zira görüyoruz: Şimdilik coğrafya ve kozmoğrafya ve kimya ve tatbikat-ı hendesiyeden çok mesail var ki mebâdi ve vesaitin tekemmülüyle ve telahuk-u efkârın keşfiyatıyla, bu zamanın çocuklarına dahi meçhul kalmamışlardır. Belki oyuncak gibi onlar ile oynuyorlar. Halbuki İbn-i Sina ve emsaline nazarî ve hafî kalmışlardır.

Halbuki hikmetin bir pederi hükmünde olan İbn-i Sina, şiddet-i zekâ ve kuvvet-i fikir ve kemal-i hikemiye ve vüs’at-i kariha noktasında bu zamanın yüzlerce hükemasıyla muvazene olunsa tereccuh edip ve ağır gelecektir. Noksaniyet İbn-i Sina’da değil çünkü ibn-i zamandır. Onu nâkıs bırakan, zamanın noksaniyeti idi.

Acaba bedihî değil midir ki Kolomb-u Zûfünun’un sebeb-i iştiharı olan Yeni Dünya’nın keşfi, faraza bu zamana kadar kalmış olsa idi; hiç kaptan arasında kıymeti olmayan bir kayık sahibi de Yeni Dünya’yı eski dünyaya komşu etmeye muktedir olacaktı. Evvelki keşşafın tebahhur-u fikrine ve mehaliki iktihamına bedel, bir küçük sefine ile bir pusula kifayet edecekti.

(Muhakemat, 1. Makale)