Darimi
Darimi ya da tam adıyla Ebû Muhammed Abdullāh b. Abdirrahmân b. el-Fazl ed-Dârimî ya da Abdullah b. Abdurrahman (Arapça: عبد الله بن عبد الرحمن الدارمي) es-Sünen adlı eseriyle tanınan hadis, tefsir ve fıkıh âlimidir. Zâhidlerin çokça bulunduğu bir çevrede yetişti. Hadis öğrenimi için Hicaz, Mısır, Şam, Irak, Kûfe ve Horasan gibi ilim merkezlerini dolaştı. Buhârî, Müslim, Ebû Dâvûd, Tirmizî, Nesâî, Ebû Zür‘a, Ebû Hâtim, Bakī b. Mahled gibi meşhur âlimler öğrencileri arasında yer aldı.[1]
Şahsi Bilgiler[değiştir]
Diğer İsimleri: Rabaî
Doğum Yeri ve Tarihi: 181 (797-98)[1]
Vefat Yeri ve Tarihi: Merv, 8 Zilhicce 255 (17 Kasım 869)[1]
Kabrinin Yeri:
Eserleri[değiştir]
Es-Sünen, es-Sülâsiyyât.[1]
Risale-i Nur'da Nerede ve Nasıl Bahsedildiği[değiştir]
Başta İmam-ı Mâce ve Darimî ve İmam-ı Beyhakî nakl-i sahihle Hazret-i Enes İbn-i Mâlik’ten ve Hazret-i Ali’den ve Bezzar ve İmam-ı Beyhakî Hazret-i Ömer’den haber veriyorlar ki üç sahabe demişler: Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, küffarın tekzibinden müteessir olarak mahzun idi. Dedi: يَا رَبِّ اَرِنٖى اٰيَةً لَا اُبَالٖى مَنْ كَذَّبَنٖى بَعْدَهَا
Enes’in rivayetinde, Hazret-i Cebrail hazır idi. Vâdi kenarında bir ağaç vardı. Hazret-i Cebrail’in i’lamıyla, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm o ağacı çağırdı; tâ yanına geldi. Sonra “Git!” dedi. Tekrar gitti, yerine yerleşti.
(Mektubat, 19. Mektup, 9. İşaret, 1. Misal)