İmam-ı Tirmizi
Bu madde muhaddis Tirmizi hakkındadır. Kitabı için Sahih-i Tirmizi sayfasına gidin
İmam-ı Tirmizi ya da tam adıyla Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevre (Yezîd) et-Tirmizî ya da kısaca Tirmizî (Arapça: الترمذي) Kütüb-i Sitte’den el-Câmiu’s-sahih’in müellifi olan muhaddistir. İmam Müslim ve Ebû Dâvûd gibi muhaddislerden ders aldı. Uzun süre Buhârî’nin talebesi oldu, ondan pek çok hadis rivayet etti ve fıkhü’l-hadîsi öğrendi.[1]
Şahsi Bilgiler[değiştir]
Diğer İsimleri:
Doğum Yeri ve Tarihi: Tirmiz, 209 (824)[1]
Vefat Yeri ve Tarihi: Tirmiz, 13 Receb 279 (9 Ekim 892)[1]
Kabrinin Yeri:
Eserleri[değiştir]
El-Câmiu’s-sahih (Sahih-i Tirmizi olarak da bilinir), eş-Şemâilü’n-nebeviyye vb.
Risale-i Nur'da Nerede ve Nasıl Bahsedildiği[değiştir]
Başta Tirmizî ve İmam-ı Beyhakî gibi muhakkikler, Hazret-i Ebu Hüreyre’den nakl-i sahih ile beraber haber veriyorlar ki Ebu Hüreyre demiş ki: Bir gazvede –başka bir rivayette Gazve-i Tebük’te– ordu aç kaldı. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm ferman etti: هَلْ مِنْ شَىْءٍ؟ “Bir şey var mı?” diye emretti. Ben dedim: “Heybede bir parça hurma var.” (Bir rivayette, on beş tane imiş.) Dedi: “Getir!” Getirdim. Mübarek elini soktu, bir kabza çıkardı, bir kaba bıraktı; bereketle dua buyurdular. Sonra onar onar askeri çağırdı, umumen yediler. Sonra ferman etti: خُذْ مَا جِئْتَ بِهٖ وَاقْبِضْ عَلَيْهِ وَلَا تَكُبَّهُ Ben aldım, elimi o heybeye soktum. Evvel getirdiğim kadar elime geçti.
Sonra Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm hayatında, Ebubekir ve Ömer ve Osman hayatında, o hurmalardan yedim. Başka bir tarîkte rivayet edilmiş ki: O hurmalardan kaç yük, fîsebilillah sarf ettim. Sonra Hazret-i Osman’ın katlinde, o hurma kabı ile nehb ve garet edildi, gitti.
(Mektubat, 19. Mektup, 7. İşaret, 15. Misal)
Hem başta İmam-ı Tirmizî, haber veriyor ki Sa’d İbn-i Ebî Vakkas için Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm dua etmiş: اَللّٰهُمَّ اَجِبْ دَعْوَتَهُ demiş. Sa’d’ın duasının kabulü için dua etmiş. O asırda, Sa’d’ın bedduasından herkes korkuyordu. Duasının kabulü de şöhret buldu.
(Mektubat, 19. Mektup, 14. İşaret, 3. Misal)