Darü'l Hikmeti'l İslamiye
Dâr-ül Hikmet-il İslâmiye 1918-1922 yılları arasında (5. Mehmet Reşat ve Şeyhülislam Musa Kazım Efendi zamanında[1]) şeyhülislâmlığa bağlı olarak faaliyet gösteren ve İslâm akademisi hüviyetinde olan bir ilmî kuruluştur[2]. Vazifesi İslam’a yapılan hücumlara ilmî cevap vermek, basın-yayın yoluyla İslam’ı anlatmak, Avrupa hayranlığı ile sarsılan imanı ve ahlakı korumak[3] gibi hem halkın dini ihtiyaçlarına cevap vermek hem de maddeten savaşılan dış güçlere karşı oluşacak manevi savaştan bu milletin mukaddesatını muhafaza etmekti.
Bilgiler[değiştir]
Kuruluş Yeri ve Tarihi: 25 Şubat 1918[2]
Kurucu(lar):
Kimlerden Oluştuğu: İlk kuruluşundaki resmen tayin edilen ilk üyeleri:
- Arapkirli Hüseyin Avni Efendi,
- Bergamalı Cevdet Efendi,
- Şevketî Efendi,
- Muhammed Hamdi Efendi,
- Şeyh Beşir Efendi,
- Haydarîzâde İbrâhim Efendi,
- Mustafa Tevfik Efendi,
- Bediüzzaman Said Nursi,
- (Başkâtip) Mehmed Âkif Bey (Ersoy)[2].
Âkıbeti: Bazı üyelerin Anadolu’ya geçip Ankara’da görev almaları üzerine dağılmış, 21 Ekim 1922’de yapılan son toplantı ile ilmî faaliyetlerine son verilmiştir[2].
Risale-i Nur'da Nerede ve Nasıl Bahsedildiği[değiştir]
Bu eser, birçok meşâgil ve Dârülhikmetteki vazife içinde yirmi gün ramazanda, günde iki veya iki buçuk saat çalışmak suretiyle manzum gibi yazılmıştır.