Kategori:Kafirlerin Duası Boşunadır Ayetleri: Revizyonlar arasındaki fark
("Kategori:İçinde Geçen Kelimelere Göre Ayetler Bu kategoride içinde "Ve mâ duâul kâfirîne illâ fî dalâl" yani "Kafirlerin Duası Boşunadır" ifadesi geçen ayetler listelenmiştir." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
Değişiklik özeti yok |
||
| 1. satır: | 1. satır: | ||
[[Kategori:İçinde Geçen Kelimelere Göre Ayetler]] | [[Kategori:İçinde Geçen Kelimelere Göre Ayetler]] | ||
Bu kategoride içinde "Ve mâ duâul kâfirîne illâ fî dalâl" yani "Kafirlerin Duası Boşunadır" ifadesi geçen ayetler listelenmiştir. | Bu kategoride içinde "Ve mâ duâul kâfirîne illâ fî dalâl" yani "Kafirlerin Duası Boşunadır" ifadesi geçen ayetler listelenmiştir. | ||
==Risale-i Nur'da Nerede ve Nasıl Bahsedildiği== | |||
Seni bu hataya atıp bu vartaya düşüren, bir gözlü dehandır. Yani hârika, menhus zekândır. O kör dehan ile her şeyin Hâlık’ı olan Rabb’ini unuttun, mevhum bir tabiata isnad ettin, âsârını esbaba verdin, o Hâlık’ın malını bâtıl mabud olan tağutlara taksim ettin. Şu noktada ve o dehan nazarında her zîhayat, her bir insan, tek başıyla hadsiz a’daya karşı mukavemet etmek ve nihayetsiz hâcatın tahsiline çabalamak lâzım geliyor. Ve zerre gibi bir iktidar, ince tel gibi bir ihtiyar, zâil lem’a gibi bir şuur, çabuk söner şule gibi bir hayat, çabuk geçer dakika gibi bir ömür ile o hadsiz a’daya ve hâcata karşı dayanmaya mecbur oluyor. Halbuki o bîçare zîhayatın sermayesi, binler matlublarından birisine kâfi gelmiyor. Musibete giriftar olduğu zaman; sağır, kör esbabdan başka derdine derman beklemiyor [[Mü'min 50|{{Arabi|وَمَا دُعَٓاءُ الْكَافِرٖينَ اِلَّا فٖى ضَلَالٍ}}]] sırrına mazhar oluyor. | |||
([[Risale:17._Lem%27a#Be.C5.9Finci_Nota|17. Lem'a]]) | |||
07.20, 30 Ağustos 2024 itibarı ile sayfanın şu anki hâli
Bu kategoride içinde "Ve mâ duâul kâfirîne illâ fî dalâl" yani "Kafirlerin Duası Boşunadır" ifadesi geçen ayetler listelenmiştir.
Risale-i Nur'da Nerede ve Nasıl Bahsedildiği[değiştir]
Seni bu hataya atıp bu vartaya düşüren, bir gözlü dehandır. Yani hârika, menhus zekândır. O kör dehan ile her şeyin Hâlık’ı olan Rabb’ini unuttun, mevhum bir tabiata isnad ettin, âsârını esbaba verdin, o Hâlık’ın malını bâtıl mabud olan tağutlara taksim ettin. Şu noktada ve o dehan nazarında her zîhayat, her bir insan, tek başıyla hadsiz a’daya karşı mukavemet etmek ve nihayetsiz hâcatın tahsiline çabalamak lâzım geliyor. Ve zerre gibi bir iktidar, ince tel gibi bir ihtiyar, zâil lem’a gibi bir şuur, çabuk söner şule gibi bir hayat, çabuk geçer dakika gibi bir ömür ile o hadsiz a’daya ve hâcata karşı dayanmaya mecbur oluyor. Halbuki o bîçare zîhayatın sermayesi, binler matlublarından birisine kâfi gelmiyor. Musibete giriftar olduğu zaman; sağır, kör esbabdan başka derdine derman beklemiyor وَمَا دُعَٓاءُ الْكَافِرٖينَ اِلَّا فٖى ضَلَالٍ sırrına mazhar oluyor.